zondag 20 februari 2011

Kruisvaarders en waterwielen


Vrijdag 18 februari 2011: Kruisvaarders en waterwielen
Zoals elke dag gewekt om 7 uur. Koffers voor de deur om 7.45. Daarna ontbijt; was erg karig met Nescafé en de bekende Arabische pannenkoeken. Het nieuws bracht o.a. demonstraties in Jemen Bahrein en het feit dat Khadaffi had meegedaan aan een tegendemonstratie. Eerste stop was de enorme Necopolis bij Palmyra. Eerst bezochten wij een graftoren en vervolgens een grafkelder met een fraaie wandschildering die de strijd om Troje uitbeeldde. Er stonden nu wel zes bussen. Dat komt omdat deze plekken maar een uur of twee er dag open zijn. En de meeste toeristen willen Palmyra zien bij zonsopgang. En de tapijtverkopers op brommers waren ons gevolgd en ook allerlei anderen hadden hun winkeltjes op straat geopend.
Daarna volgde een lange rit door de woestijn. Hoe dichter we bij de Middellandse zee kwamen hoe groener het werd. Mustafa vertelde hoe men in Syrië de Egyptische revolutie bezag. Ze waren verbaasd hoe objectief CNN was. Ze lieten zelfs zien dat Obama en Hillary Clinton geen antwoord hadden op de vraag waarom ze zo'n dictator als Mubarak hadden gesteund. Ze houden vooral van Al Jazeerha omdat het kritisch is tegen over de Amerikanen. Al Arabia vinden ze te pro-Amerikaans. Diep in hun hart zijn veel Syriërs pro-Amerika maar durven er niet voor uit te komen. De strijd in Bahrein zag hij vooral als een strijd van de Sjiieten tegen de Soennieten. Mustafa is Soenniet. Na bijna drie uur rijden waren we in Homs, de tweede stad van Syrië. Nu een echte industriestad met een olieraffinaderij, een cementfabriek etc. We reden door tot de Libanese grens. Daar begon een weg vol haarspeldbochten naar het Krak de Chevaliers. Het is het grootste Kruisvaarders kasteel van het Midden-Oosten. Oorspronkelijk gebouwd als een Koerdische burcht, was het ingenomen door de kruisvaarders en door de Tempeliers uitgebouwd tot een enorm verdedigingscomplex. Na enige eeuwen viel het door een list in handen van de Arabieren. Het is een van de grootste overgebleven kastelen in de wereld. Na een lunch met “kippen en frietjes” in een restaurant dat werd gedreven door een Syriër die een soort Arabische kopie van Paul de Leeuw was, hebben we uren door het kasteel gelopen. Het was veel klimmen op moeilijke trappen. Vanwege mijn wandelstok kwamen er steeds lieden op mij af die me omhoog wilden slepen. Weer de padvinder en het oude dametje, want zo zou ik van de wal in het schip komen. Het uitzicht was prachtig, maar te heiig om de Middellandse zee te zien. Wel zagen we in de verte het St.Jorisklooster ( George, Jur!). Op een berg hadden de Syrische Christenen naast een moskee een groot Mariabeeld gezet. We spraken met een groep studenten; Het waren Syrische Armeniërs. Toen een van ons het woord genocide liet vallen, begonnen twee meisjes te juichen: “Ze weten het, ze weten het”. Ook de weg naar beneden vereiste stalen zenuwen van de chauffeur van onze Chinese bus, want van bermbeveiliging heeft men hier nog nooit gehoord.
We reden naar Hama, de vierde stad van Syrië. We gingen naar het centrum waar een aantal Noria's zijn; enorme houten schepraderen die worden aangedreven door de rivier en die tegelijk water opscheppen om het uit te storten in aquaducten die naar de bevloeide akkers gaan. Er waren 200 waterwielen in Hama; er zijn er nog 23. De Noria’s zijn Romeinse uitvindingen die in de Arabische wereld behouden zijn gebleven. Aan de rivier was de pantoffelparade van de vrijdagavond. Heel gezellig al die families met hun kinderen. Veel dames in het zwart. Mannen met allerlei attracties op de fiets: koffie, dadeldrank, ijs, ballonnen. Verder zagen we schoenpoetsers, kermisattracties in het park, kamelen om een ritje op te maken voor de kinderen. Men wilde best gefotografeerd worden. In de schermer klonken plotseling van alle kanten de luidsprekers met de Muezzin om op te roepen tot gebed. Een heel aparte sfeer. Om 19.30 uur kwamen in onze luxe hotel in het hart van Aleppo aan. 's Avonds hadden wij een diner in een Arabisch restaurant Cantara in een groot oud koopmanshuis. Lekker en sfeervol.

Geen opmerkingen: