een boerkini in de Dode Zee.

Zondag 27 februari 2011: een boerkini in de Dode Zee.
We vertrokken om 7 uur uit Aqaba. We reden over de autoweg langs de grens met Israël door de Arabische vallei. De Jordaniër kunnen hier pas sinds 1995 komen, toen Israël en Jordanië een vredesverdrag sloten. Er zijn zelfs nog een aantal Israëlische farms. Het grootste deel is niemandsland dat wacht op ontginning. We reden naar de Dode Zee; het laagste gebied ter wereld, zo'n 500 beneden de zeespiegel. De Dode Zee neemt snel in grootte af omdat zowel de Israëliërs als de Jordaniërs veel water gebruiken voor de steden en voor de landbouw. Er zijn plannen om pijpleidingen aan te leggen van de Golf van Aqaba naar de Dode Zee, zodat de Dode Zee op peil kan blijven. Bovendien kan er elektriciteit worden opgewekt door het grote verval. Maar dan moet er eerst vrede in het Midden-Oosten komen. In de buurt van de Dode Zee waren Potas- en mangaanwinningsbedrijven. Verder kwamen we veel boerderijen tegen waar tomaten, aardbeien en komkommers worden gekweekt. Vrachtwagens vol tomaten gingen richting Amman. We stopten enige uren bij een resort aan de Dode Zee. Vlakbij was de zuil van de vrouw van Lot. In de Bijbel staat dat zij in een zoutpilaar veranderde omdat zij omkeek naar Sodom en Gomorra, dat door God met vuur werd gestraft voor haar zonden. Dus vlakbij deze poel des verderfs kregen wij de kans om in de zoute Dode Zee te drijven. Ik werd door Gu en twee vrouwen in positie gehouden. Dat ik door drie vrouwen drijvende wordt gehouden zal niet veel vaker voor komen. Er waren mensen die zich lieten fotograferen terwijl ze op hun rug in zee een boek lazen. We zagen ook een jonge Jordaanse vrouw in “full dress” die pootje baadde in de Dode Zee. Haar man of verloofde rolde ook zijn broekspijpen van zijn spijkerbroek op. Als contrast met dit Victoriaanse tafereel fungeerden al die witte lijven van de toeristen. En sommigen hadden zich ingesmeerd met geneeskrachtige modder. Dat maakte het verschil nog groter. Het is steeds moeilijk voor ons te begrijpen dat de vrouwen deze bedekkende kleding dragen. Maar zoals ik van mijn kinderen leerde: kleding is een statement. Ik heb deze twee weken zo veel van die vrouwen in dit soort kleding gezien, dat ik niet geloof dat het afgedwongen is. Het is een manier om iets uit te drukken. Misschien moeten we het zien als de reformatie in Nederland in de 16de en 17de eeuw. Het Protestantse geloof was een manier om de afkeer van de Spanjaarden vorm te geven. Verder is het een manier van groepsbinding. Op weg naar Amman kwamen wij langs Duitse kuuroorden en langs de plaats waar Johannes Jezus gedoopt zou hebben. Kortom de Bijbel en de Koran zijn overal. Aan de Dode Ze was het zonnig en zo'n 25 graden. Amman ligt ruin 2000 meter hoger: het was er 15 graden en het waaide. De winterkleren kwamen weer uit de koffer. In Amman was een verkeerschaos vanwege een grote Pro-Koning Abdullah demonstratie. Op de BBC was weer veel over Libië. De Arabische lente is daar nog niet gekomen.